W piątkowe przedpołudnie ponownie wybraliśmy się do siedziby Krajeńskiego Parku Krajobrazowego w Więcborku. Uczestniczyliśmy w zajęciach pn. „Coś z niczego – dobre rady na odpady”. Mieliśmy możliwość zrobienia własnej kartki papieru czerpanego. Wykorzystaliśmy w tym celu niepotrzebne skrawki papieru oraz te elementy natury, jakie rosły wokół nas. Jesteśmy bardzo zadowoleni z efektu, gdyż każdy miał szansę dodać coś od siebie, dzięki czemu nasze prace są niepowtarzalne. Graliśmy też w wielką grę planszową oraz łapaliśmy motyle w specjalną siatkę. Sprawiło nam to wielką frajdę.

Wakacje w Świetlicy zaczęliśmy aktywnie. Korzystając z zaproszenia, wybraliśmy się na zajęcia organizowane przez Krajeński Park Krajobrazowy w Więcborku. Środowe spotkanie dotyczyło poznawania świata przyrody za pomocą zmysłów. Dzięki dotykowi próbowaliśmy rozróżnić różne rodzaje materiałów. Wzrok pomógł nam w wyszukiwaniu roślin, które znajdowały się wokół nas. Zapach i słuch okazały się pomocne podczas przygotowanych przez Gospodarzy gier. Podczas spaceru po parku miejskim poznaliśmy sporo ciekawostek m.in. dotyczących pomników przyrody czy sposobu ochrony nietoperzy. Dzięki specjalnym formom, mogliśmy obejrzeć też tropy zwierząt, które spotkać możemy w naszej okolicy. Zajęcia były bardzo ciekawe, sporo informacji zapamiętaliśmy. Wróciliśmy zmęczeni, ale pełni pozytywnych wrażeń

We wtorek odwiedziły nas dzieci z Przedszkola „Niezapominajka”. Razem wykonaliśmy materiałowe grzybki oraz piratów z papieru i płyt CD. Dzieci miały także możliwość pobawienia się w sali doświadczania świata.

Pan Maciej wycina my szlifujemy, malujemy i lakierujemy w taki sposób powstają nasze zegary. Teraz czas będzie płynął bardziej kolorowo.

Rok kiedyś był dla nas czasem od wakacji do wakacji albo od świąt do świąt.. od kilku lat rok ma dla nas jeszcze jedno oblicze.. rok to czas od powitania do pożegnania. Wydaje się, że całkiem niedawno przywitaliśmy w naszym świetlicowym życiu wolontariuszki EVS Nazli i Despinę.. Dopiero gdy nadszedł czas powiedzenia sobie „do zobaczenia” zauważyliśmy, że to już 12 miesięcy wspólnych zabaw, pracy, nauki… Tradycyjnie nie mówimy „do widzenia”, wierząc, że się jeszcze spotkamy.